Już nie na kolanach a leżąc!

Felieton. „Drodzy Państwo dzisiaj rano spotkałem się wraz z naszą drużyną Prawa i Sprawiedliwości i z delegacją Lewicy, która składała się z kilku osób pod przewodnictwem Pana przewodniczącego Roberta Biedronia z udziałem przewodniczącego Czarzastego i Pana Przewodniczącego Zandberga” – ogłosił na konferencji prasowej Premier Rządu Mateusz Morawiecki w związku z Planem Odbudowy. Premier stał na tle bilboardu „770 miliardów dla Polskich rodzin”.

8 grudnia 2017 r. Ryszard Czarnecki gościł w programie Krzysztofa Ziemca w RMF FM. Prowadzący nawiązywał do zmiany na stanowisku Premiera Rządu i wyboru Mateusza Morawieckiego w miejsce premier Beaty Szydło, odnosił się także do relacji z Unią Europejską: „W Sejmie premier Beata Szydło mówiła kiedyś tak: Dzisiaj w Brukseli nie klękamy na kolana, nie przyjmujemy z pokorą tego, czego chcą inni”. „To się zmieni. Mateusz Morawiecki nie klęknie” – odpowiedział Ryszard Czarnecki, o którym niedawno dowiedzieliśmy się, że musi oddać jakąś niebotyczną kwotę za źle rozliczone delegacje. W dalszej części Krzysztof Ziemiec przywołał cytat z portalu limanowa.in - to jest felieton, nie opinia czytelnika, tylko opinia redaktora tego portalu. On pisze tak: "Premier Beata Szydło została zmuszona do dymisji. Proces poniżania pani premier można było zauważyć już od dłuższego czasu (...) Należy jednoznacznie ustawić się w opozycji do partii rządzącej (...) Dla doświadczonego obywatela powołanie na premiera kolejnego bankiera to powrót do najstraszniejszej przeszłości". Co pan na to? Jak to wytłumaczycie elektoratowi PiS?”. To zdanie, które opublikowałem w jednym z tekstów, dziś przypomniało mi słowa Ryszarda Czarneckiego, który powiedział, że „Przede wszystkim będziemy cierpliwie i ze zrozumieniem podchodzili do tego typu głosów. Ale też z pewną dozą nieśmiałości mi wrodzoną zauważam, że Beata Szydło będzie centralną postacią tego rządu. Pewnie będzie numerem dwa. Będzie wicepremierem do spraw społecznych”.

Kilka dni temu Zbigniew Ziobro wskazał, że głosowanie za planem odbudowy, który dziś Prawo i Sprawiedliwość razem z Lewicą chcą przegłosować „To krok w stronę państwa federacyjnego”. Dodatkowo zdaniem Zbigniewa Ziobry ratyfikacja umowy jest „zagrożeniem dla suwerenności państwa polskiego" i jest sprzeczna z konstytucją.

12 lutego 2017 r. na portalu Telewizji Republika opublikowałem tekst: „Hołd dla Premier Beaty Szydło”, który został zapamiętany przez psy, który mieli jeść mieszańcy Limanowej, przed programem 500+. Zostałem też okrzyknięty naczelnym propagandzistą Prawa i Sprawiedliwości, nawet tym gorszym niż Antoni Macierewicz, pomimo że od czasu gdy PiS wygrał wybory nie odstałem z tego tytułu ani złotówki. Jednak wówczas napisałem słowa wdzięczności za tych, którzy dostali, a ich życie się zmieniło. I to doświadczenie było absolutnie nowe!

Samochód osobowy uderzył w drzewo Uzupełnij wystrój łazienki funkcjonalnymi akcesoriami – 5 przydatnych i estetycznych propozycji

W międzyczasie udokumentowałem środowisko Limanowej wg akt IPN. W materiałach odnalazłem skalę zdrady i kolaboracji, która mnie osobiście przytłoczyła. Jednak nie mogę się pozbyć przekonania, że tamte udokumentowane zjawiska, są tylko historią. Przekonania, że wówczas barwy polityczne, tak jak i teraz, jakby nie miały znaczenia. Ludzie sprzedawali się za pralki, paszporty, stanowiska, wpływy… Jednak tamte świństwa i zdrady są potępiane, choć nie koniecznie upamiętniane. Zadaje sobie pytanie, czy zrobiłem dobrze popierając Premier Beatę Szydło, wspierając niejednokrotnie Prezydenta Andrzeja Dudę, który łapał Hostię… Myślę, że duch zmian z zwycięstwa na początku rządu Prawa i Sprawiedliwości był czymś upragnionym i oczekiwanym, zwłaszcza po tak długo trwającym zaborze komunistycznym. Jednak to co teraz się dzieje, może prowokować pytanie o sens. Zwłaszcza, gdy wersy zapisane w aktach IPN niczym za sprawą magicznego ołówka, ożywają. A Polska kolejny raz przez to może stracić suwerenność bez cienia buntu, bo w zamian ma gwarantowaną garść srebrników. I to wszystko w 7 rocznicę kanonizacji Jana Pawła II. O Jezu!