Dziś uroczystość Bożego Ciała

W Kościele w czwartek przypada uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, potocznie zwana Bożym Ciałem. W centrum obchodów jest Eucharystia. Papież Franciszek mówił o niej, że „nie jest nagrodą dla dobrych, ale mocą dla słabych i dla grzeszników, jest przebaczeniem, jest pokarmem na drogę”.

Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa jest świętem ruchomym. W Polsce przypada w czwartek po uroczystości Najświętszej Trójcy.

Celem obchodów jest publiczne wyznanie wiary w obecność Jezusa Chrystusa w Najświętszym Sakramencie, oddanie Mu czci i podziękowanie za łaski płynące z sakramentu Eucharystii.

Od XIII w. nieodłącznym elementem uroczystości Bożego Ciała są procesje z Najświętszym Sakramentem. Pierwsza wzmianka o procesji zorganizowanej w uroczystość Bożego Ciała pochodzi z Kolonii z 1277 r. Od XIV w. podobne procesje odbywały się w Niemczech, Anglii, Francji, Hiszpanii i w Mediolanie.

Dziś w kraju i na świecie (sobota, 26 lipca) Ciało 37-latka znalezione w lesie

W rozważaniu przed modlitwą „Anioł Pański” 14 czerwca 1998 r. papież Jan Paweł II zaznaczył, że procesje Bożego Ciała są „niezwykle wymownym świadectwem prawdy, że Pan Jezus, ukrzyżowany i zmartwychwstały, nadal idzie po drogach świata i przez tę swoją »wędrowną« obecność przewodzi pielgrzymce kolejnych pokoleń chrześcijan: umacnia wiarę, nadzieję i miłość; pociesza w utrapieniach; podtrzymuje w dążeniu do sprawiedliwości i pokoju”.

„W Eucharystii Jezus przyłącza się do nas – tak jak przyłączył się do uczniów zmierzających do Emaus – gdy pielgrzymujemy przez dzieje, w miastach i wioskach, na Północy i na Południu świata, w krajach o tradycji chrześcijańskiej i w krajach pierwszej ewangelizacji” – pisał papież.

Podczas mszy św. przed bazyliką św. Jana na Lateranie 4 czerwca 2015 r., papież Franciszek nazwał Eucharystię „wiatykiem pełnym łaski, który dawał uczniom wszystko, czego potrzebowali na swoją długą drogę przez historię, aby wszystkim nieść Królestwo Boże”. „Ten chleb życia przychodzi do nas! Nieustannie trwa zdumienie Kościoła w obliczu tej rzeczywistości” – mówił Franciszek.

„Eucharystia nie jest nagrodą dla dobrych, ale mocą dla słabych, dla grzeszników, jest przebaczeniem, jest pokarmem na drogę, który pomaga nam iść, pielgrzymować. Dziś, w święto Bożego Ciała, cieszymy się nie tylko z celebrowania tej tajemnicy, ale także z wychwalania jej i opiewania na ulicach naszego miasta” – dodał.

Na potrzebę ustanowienia specjalnego święta dla uczczenia Eucharystii pierwsza zwróciła uwagę pierwsza przeorysza klasztoru augustianek św. Julianna z Cornillon (1192-1258). Zgodę na zorganizowanie pierwszej procesji Bożego Ciała wydał biskup Liege, Robert z Thourotte. Odbyła się ona w 1246 r.

Po śmierci biskupa Roberta obchody zostały na krótki czas zakazane. O przywrócenie święta wystarał się w 1251 r. archidiakon Jakub, który wkrótce został mianowany biskupem w Verdun, a następnie patriarchą Jerozolimy. W 1261 r. Jakub został papieżem i przyjął imię Urban IV.

Bezpośrednim impulsem do ustanowienia święta miał być cud eucharystyczny, do którego doszło w 1263 r. w Bolsenie, gdzie podczas mszy św. kilka kropel konsekrowanego wina wylało się z kielicha i spadło na korporał, a następnie zamieniło się w krew. Korporał został przeniesiony do katedry w Orvieto, gdzie jest do dziś. Cud został uznany przez papieża Urbana IV, który bullą „Transiturus de hoc mundo” z 11 sierpnia 1264 r. ustanowił święto Bożego Ciała.

Opracowanie tekstów liturgicznych do mszy św. i do Liturgii godzin w święto Bożego Ciała powierzone zostało św. Tomaszowi z Akwinu.

W Polsce procesje Bożego Ciała zaczęły się pojawiać na początku XIV w. i bardzo szybko nabrały dużego znaczenia. Pierwsze odbyły się w XIV w. w Płocku i we Wrocławiu.

Zwyczaj organizowania procesji do czterech ołtarzy, symbolizujących cztery Ewangelie i cztery strony świata, na które jest ona głoszona, wprowadzony został w XV w. w Niemczech. Przy każdym ołtarzu odczytywany jest fragment Ewangelii – przy pierwszym według św. Mateusza o ostatniej wieczerzy, czyli nawiązujący do ustanowienia Eucharystii; przy drugim – fragment Ewangelii wg św. Marka, dotyczący rozmnożenia chleba; przy trzecim – wg św. Łukasza, który opowiada o zaproszonych na ucztę; przy czwartym zaś – wg św. Jana, mówiący o sakramencie zjednoczenia. (PAP)