(…)Podstawowym obowiązkiem etycznym dziennikarza jest poszukiwanie i publikowanie prawdy. Niedozwolone jest manipulowanie faktami/.../Żaden motyw, żadne naciski czy inspiracje nie usprawiedliwiają podania fałszywych czy niesprawdzonych informacji.(…)- to pkt I Dziennikarskiego Kodeksu Obyczajowego przyjętego przez Ogólnopolskie Stowarzyszenie Dziennikarzy RP warto poczytać i przypomnieć sobie.

- Przestępstwa zniewagi dopuszcza się ten, kto znieważa inną osobę w jej obecności albo choćby pod jej nieobecność, lecz publicznie lub w zamiarze, aby zniewaga do osoby tej dotarła. Znieważyć można wyłącznie człowieka, gdyż zniewaga dotyka wyobrażenia człowieka o własnej godności. (…)Istotą znieważenia jest okazanie pogardy drugiemu człowiekowi, co może nastąpić poprzez obelżywe słowo, gest lub właśnie pismo… kwestia kwalifikacji miejsca dokonania tego czynu, zniewagi, czy było to miejsce publiczne? w tym przypadku były to przestanki autobusowe, czy są to miejsca publiczne? Moim zdaniem tak, ale cóż przecież to tylko moja subiektywna ocena, która nie ma tu znaczenia, dlatego pozostawię to do oceny odpowiednim specjalistom.

Szanowny Panie kpiarzu - ja nigdy nikogo nie straszę, bo po co? Przecież każdy zdaje sobie sprawę z odpowiedzialności jakie ponosi za swoje czyny, czy słowo. Jedynie informuję.

Ta „debata publiczna” na temat znieważenia Pana Starosty jak widać nacechowana jest dużym napięciem emocji, które łączy się z używaniem pojęć i określeń celowo przerysowanych, skrajnych i przejawia subiektywne poglądy oraz przekonania osób je wypowiadających. Poziom emocji i „soczystość” używanego języka pozostawia wiele do życzenia. Zgodnie z przyjętą koncepcją wykładni wskazanych przepisów kodeksu karnego odpowiedzialność za zniewagę chronić ma w pierwszym rzędzie przed naruszeniami godności osobistej (tzw. wewnętrznej godności), a nie przed zachowaniami, które naruszają dobre imię danej osoby, wyrażają krytykę jej działalności zawodowej lub publicznej, ujawniają prywatność czy łączą się z prezentacją nieprawdziwych faktów i okoliczności (tzw. zewnętrzna godność). „Zniewagi godzą w wyobrażenie pokrzywdzonego o własnej godności, podczas gdy pomówienia wywołują u innych osób niekorzystne wyobrażenie o godności pomawianego. Ta sama wypowiedź może być jednocześnie pomówieniem i zniewagą. Może godzić w wyobrażenie ofiary o własnej godności oraz narażać ją na utratę zaufania do niej osób trzecich, potrzebnego jej dla wykonywania jakiejś działalności”,

Tzn. miłego dnia, bo to nie te godziny.

Panie Doradco i tu nie masz racji… a co do jerzykiler takich przypadków jest wiele. Panie Janek64 zgadzam się z Panem u władzy powinny być osoby nie powiązane partyjnie. Dobrej nocy Panie Janie życzę.

W uzasadnieniu powyższego wyroku Panie Doradco, czy może jerzykiller wskazano m.in. iż: Zagwarantowana w art. 54 ust. 1 Konstytucji wolność wyrażania swoich poglądów nie ma charakteru absolutnego i może podlegać ograniczeniom, z zachowaniem zasady proporcjonalności. Zgodnie z art. 31 ust. 3 Konstytucji, „ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą być ustanawiane tylko w ustawie i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądź dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej, albo wolności i praw innych osób. Ograniczenia te nie mogą naruszać istoty wolności i praw”. Oceniając konstytucyjność regulacji ustanawiającej ograniczenie konstytucyjnej wolności lub prawa, należy rozważyć, czy spełnia ona kryteria formalne – tj. przesłankę ustawowej formy ograniczenia, a w razie pozytywnej odpowiedzi na to podstawowe pytanie przeprowadzić tzw. test proporcjonalności (zob. wyrok TK z 13.3.2007 r., K 8/07, OTK ZU Nr 3/A/2007, poz. 26). Zgodnie z ustalonym na tle art. 31 ust. 3 Konstytucji orzecznictwem Trybunału Konstytucyjnego, ocena zarzutu braku proporcjonalności wymaga udzielenia odpowiedzi na 3 pytania dotyczące analizowanej normy: 1) czy jest ona w stanie doprowadzić do zamierzonych przez ustawodawcę skutków (przydatność normy); 2) czy jest ona niezbędna (konieczna) dla ochrony interesu publicznego, z którym jest powiązana (konieczność podjęcia przez ustawodawcę działania); 3) czy jej efekty pozostają w odpowiedniej proporcji do nałożonych przez nią na obywatela ciężarów lub ograniczeń (proporcjonalność sensu stricto), zob. wyrok TK z 23.4.2008 r., SK 16/07, OTK ZU Nr 3/A/2008, poz. 45). Celem wyodrębnienia przestępstwa publicznego znieważenia osoby pełniącej funkcję publiczną jest ochrona godności osobistej i autorytetu tego organu. Jak wiadomo jednym z zasadniczych czynników integrujących społeczeństwo jest ład i spokój społeczny, zapewniający harmonijne istnienie i rozwój zbiorowości w warunkach wolnych od wewnętrznych niepokojów. Publiczna zniewaga stanowiska starosty bez wątpienia zakłóca wspomniany ład i spokój, składające się na konstytucyjną przesłankę porządku publicznego wymienioną w art. 31 ust. 3 ustawy zasadniczej

Ponadto Panie Doradco,jerzykiller z tego co wiem polskie prawo karne nie toleruje posługiwania się znieważeniem jako środkiem krytyki. W wyroku z dnia 30 stycznia 2002 r. Sąd Apelacyjny w Gdańsku słusznie podkreślił, że nie odbierając nikomu prawa do krytyki, przyjąć trzeba, iż prawo to napotyka na ograniczenia zakreślone między innymi, przez ochronę dobrego imienia innych osób, która jest składową konstytucyjnej zasady ochrony godności człowieka. Przywódca związkowy, czy polityczny nie może stawiać się poza obszarem działania norm prawa karnego. To, że celem posługiwania się zniewagą jest pokonanie swych przeciwników politycznych w żadnym razie nie stanowi okoliczności wyłączającej odpowiedzialność karną (II AKa 577/01, OSA 3/2005, poz.21).

Oj Panie DoRadco, Przestępstwa zniewagi dopuszcza się ten, kto znieważa inną osobę w jej obecności albo choćby pod jej nieobecność, lecz publicznie lub w zamiarze, aby zniewaga do osoby tej dotarła. Znieważyć można wyłącznie człowieka, gdyż zniewaga dotyka wyobrażenia człowieka o własnej godności. To zasadniczo różni zniewagę od pomówienia, które z kolei wywołuje u osób trzecich niekorzystne wyobrażenie o pomawianym. Istotą znieważenia jest okazanie pogardy drugiemu człowiekowi, co może nastąpić poprzez obelżywe słowo, gest lub pismo

@tkmisiek1- ja się wypowiadam tylko w swoim imieniu. Nie bronię także wizerunku ani starosty, ani burmistrza. w swoich komentarzach przywołuję jedynie art. które czasami warto mieć na uwadze, oczerniając innych.

To nie groźby Panie @Kpiarzu, ma Pan przecież swojego doRadcę. To tylko zapożyczone z kodeksu karnego przypisy dla mniej zorientowanych.

No cóż pięknie napisane Panie @Kpiarzu, odwołujące się do wolności słowa itp. Moja wcześniejsza ponawiana do wszystkich prośba, uwaga, nie była groźbą… to tylko Pana interpretacja. Wydawane 'wyroki', czy obrzucanie błotem osób skutkuje utratą zaufania społecznego. W myśl przepisu 226 k. k. kto znieważa funkcjonariusza publicznego albo osobę do pomocy mu przybraną, podczas lub w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Przepis ten stosuje się, jeżeli do zniewagi doszło w związku z wykonywaniem czynności służbowych. Natomiast gdy zniewaga takiej osoby jest następstwem osobistych zadrażnień, sprawca może odpowiadać na podstawie art. 216 k.k. (zniewaga)

Poza tym kiedyś ktoś powiedział, że czasem dopiero dzięki komuś z zewnątrz - można dostrzec rzeczy niby tak oczywiste.

Moje komentarze powtórzę jeszcze raz- nie były groźbą, bo takowych nie uznaję... a przesrogą dla osób piszących na takich portalach- bo jak to już ktoś podkreślił- w internecie nikt nie jest anonimowy - a pozew? dlaczego... Pana interpretacja - przyznam - jest dla niezrozumiała.

tak jak zostało określone powyżej jest to postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 2008 r., III KK 234/07, OSNKW 9/2008, poz.69). W związku z przywołaną ustawą o świadczeniu usług drogą elektroniczną,a szczególnie art. 14 jest to kwestia odpowiedniej interpretacji, jak to w prawie.

Panie Kpiarzu - Pana cytat jest bardzo wymowny- w takim małym mieście, gdzie drogą dedukcji po sposobie wypowiedzi, nick’u i kilku innych zastosowanych „środkach” można z wysokim prawdopodobieństwem określić tożsamość adwersarza- drogą dedukcji ciekawą kwestią jest to, że ma Pan dostęp do danych... dla mnie zrozumiałe - dla innych pod rozwagę. Przypominam wszystkim, w tym także moderatorom systemu(jak wcześniej), o tym, że - surowszą odpowiedzialność karną ustawodawca przewidział w tych wypadkach, w których zniewagi lub zniesławienia sprawca dopuszcza się za pomocą środków masowego komunikowania (art.212 §2 k.k., art.216 §2 k.k.). Typowym środkiem masowego komunikowania może być Internet za pomocą którego sprawca niewątpliwie może dopuścić się zarówno zniesławienia, jak i znieważenia poprzez określone wpisy w ogólnodostępnych portalach, czy też np. publikowanie w Internecie ogólnodostępnych notatek, opracowań lub utworów zawierających treści znieważające lub zniesławiające (por.: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 2008 r., III KK 234/07, OSNKW 9/2008, poz.69). - Celem osób moderujących systemem powinno być- zapobieganie nadużyciom systemu komentarzy.

Przestępstwo zniesławienia, zarówno w swoim typie podstawowym (art. 212 § 1 k.k.), jak i w typie kwalifikowanym (art. 212 § 2 k.k.) jest przestępstwem formalnym (bezskutkowym), tzn. że do zrealizowania znamion tego przestępstwa nie jest potrzebne osiągnięcie przez sprawcę rezultatu swojego działania w postaci poniżenia osoby pomówionej w opinii publicznej lub utraty przez nią zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności. Wystarczy, by przekazana innej osobie informacja (...) była w stanie obiektywnie taki skutek wywołać (...). Nie jest ważne przy tym, czy adresaci pomawiającej wypowiedzi uznali ją za prawdziwą i czy w jakikolwiek sposób wpłynęła ona na opinię tych osób o osobach pomawianych/ Wyrok SA w Warszawie z 8 maja 2006 r., sygn. akt II AKa 448/2005

'Porady Prawne w Starostwie Powiatowym 'podobno' bywają bezpłatne'- Formą pomówienia mogą być nie tylko wypowiedzi oznajmujące, ale też pytania, jeśli zawierają w sobie zniesławiające i sugerujące odbiorcy jednoznacznie pewne fakty.

Panie doRadco, ceny porad prawnych są w cenie- nie rozumiem oburzenia z Pana strony tym faktem. Odnosząc się natomiast do pozostałych kwestii - to wyłącznie Pana interpretacja... ja z porad prawnych w urzędach, nie korzystam...

Panie doRADCO- w kwestii Pana komentarza'nagle przedstawił nam się Pan Radca który bardzo się ceni, nie jesteśmy godni uzyskać porady bo to kosztuje'- nie przypominam sobie takiej sytuacji? poza tym komentarz był skierowany do Pana kpiarza- informuję w nim na samym początku, iż nie jestem Pana Radcą Prawnym, by takich informacji udzielać, bo takie porady są w cenie- w pewnych kwestiach mówicie Panowie 'jednym głosem'-zrozumiałe,przynajmniej dla mnie. A odnosząc się do mojego komentarza- jeszcze raz powtórzę nie był on groźbą, bo takowych nie uznaję, a jedynie konstatacją, czy przesrogą dla osób piszących na takich portalach - bo jak to już ktoś powiedział(właśnie na tym portalu)- w internecie nikt nie jest anonimowy,a pozory mogą mylić...jak to w życiu.